Duygu Kodlaması.

Bazı şeyleri bazı şeylerle bütünleştirirsiniz ya hani.

Ne görsen ne duysan aklına direk o şeyle bağdaştırdığın kişi veya olay gelir.

Ben bu işi şarkılarla yapıyorum.

Bildiğin kodluyorum şarkıları dinlerken, bir şeylerle bütünleştiriyorum onları.

Ya da bir olayda veya durumda sağda solda çalan bir şarkı direk kendi kendine o olaya o duyguya kodluyor. Sana bir şey bırakmıyor.

İyi veya kötü şeyler de olabiliyor bunlar.Ama genelde hep iyi.

Bir şarkı duyuyorum ya da dinliyorum isteyerek hani, aklıma direk o kişi veya olay geliyor.Annem geliyor aklıma,Civan geliyor,Orhan geliyor,Musti geliyor,Büşra&Tarık geliyor,O geliyor bu geliyor.

Direk oturuyorlar kalbimin üzerine.Çok özlediğimi veya benim için ne kadar kıymetli olduklarını tekrar tekrar anlıyorum.O an mesela o insan evladı yanımda olsun istiyorum.Annem oluyor bu,babam oluyor kız kardeşim oluyor erkek kardeşim oluyor can dostlarım oluyor hiç farketmiyor,o an yanımda olsun,anlatayım istiyorum ne olursa.

Hep iyi şeyler gelmiyor tabi aklıma.

Kötü şeyleri de kodluyorum tabi şarkılara.

Hasta olduğum zamanlar, bana sarılırken eski sevgilisinin adıyla bana hitap eden kız arkadaşım geliyor aklıma, başka bir sevgilimi yakın bir arkadaşımla aynı odada bastığım zamanlar geliyor,severek çalışmadığım ama mecbur olduğum için bir çok şeye katlandığım zamanlar geliyor, arkadaşlarımın beni nasıl sırtımdan vurdukları zamanlar geliyor.

O zaman da nefret kusuyorum.Keşke yanımda olsalar da ya da o zamanlar tekrar olsa da bir bir suratlarına vursam her şeyi, tokatlasam onları istiyorum.

Ama geçiyor sonra.

Çok fazla nefret hissedebilen ve kin tutabilen bir adam olamadım hiç bir zaman.

Herşey geçiyor ve geçicek buna da adım gibi eminim.

Yine herşey çok güzel olucak diyorum.

Ve hep güzel şeyleri şarkılara kodlayacağım onu da biliyorum.

Güzel şeyleri.

Hep.